จ้าวที่ช่วยไล่สัมภเวสี

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 2ปี่ที่แล้ว จำไม่ได้ครับว่าวันไร รู้แต่ว่าตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่คลอง6(ไม่บอกนะครับสถาบันไร)ผมเรียนจิตรกรรมครับอยู่ปี4(รู้แล้วอ่ะเดะว่าที่ไหน)วันนนั้นผมไปนอนบ้านเพื่อนที่คลอง7ครับ เพราะว่าเพื่อนเขาเพิ่งมีแฟนไหม่เลยชอบไปเที่ยวหา กว่าจะกลับก็ปาเข้าไปตี4-5ครับ เพื่อนมักจะวานให้ผมไปนอนเฝ้าบ้านให้หน่อย ผมก็OKครับ ผมไปนอนตั้ง3ปีแล้วครับ ไม่มีไรเกิดขึ้น เผอิญวันนั้นผมไปนอนขวางประตูทางเข้าบ้านครับ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ แบบว่าดิ้นต่างหาก เลยกลิ้งไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกเลยครับ งานเข้า ประตูมันมี2ชั้น ชั้นแรกประตูไม้ทึบผมเปิดไว้รับลม ชั้นที่สองประตูมุ้งลวดเหล็กดัดผมปิดไว้กันยุงและลงกลอนไว้กันขโมย ผมหลับสนิทมาก มารู้สึกตัวอิกทีตอนที่มีคนมาเปิดประตูมุ้งลวดโดนหัวผมแบบเฉียดๆ ผมเลยลืมตาขึ้นมาแบบสลึมสลือง่วงๆ อากาศหนาวๆพิกล ในใจก็คิดว่าสงสัยเพื่อนกลับมามั้ง คิดอิกทีเราลงกลอนไว้นี่นาด้านนอกไม่มีทางเปิดเข้าได้แน่นอน เท่านั้นแหละครับ ตาสว่างผึงเลย จะขยับตัวก้อขยับไม่ได้ มืดก็มืด ผมรู้สึกว่าผ้าห่มมันพันตัวไว้ก็พยายามจะเอาออก แต่ก็สงสัยว่าทำไมขยับไม่ได้ มือแข็งไปหมด และไอ้ที่เข้ามาก็ไม่รู้ว่าขโมยหรือไรกันแน่ ในใจผมเริ่มกลัวแบบลนๆยังไงบอกไม่ถูกครับ รู้แต่ว่าจะรีบเอาไอ้ที่พันตัวออกๆไปให้พ้นซะที ผมดิ้นพลางเพ่งในความมืดจนตาผมเริ่มมองเห็น


สิ่งที่เห็นครับ ผู้หญิง2คนอายุประมาณ17-18 แก้ผ้าหมดนอนขนาบข้างผมอยู่ทั้งสองข้าง ขาเขาทั้งสองคนก่ายตัวผมอยู่แล้วหน้าเขามาอยู่ตรงหัวไหล่ผมทั้งสองข้าง มือดึงรั้งคอผมเข้าไปหาหน้าเขาใกล้ๆอิกฝั่งก็ดึงแย่งเหมือนกัน เหมือนเขาหิวกระหายตายอดตายอยากมาจากไหน คิดดูครับหันทางไหนก็เจอ ไม่ใช่ครับหันยังไม่ได้เลยครับได้แต่กลอกตาไปมา ยังดีที่หน้าเขาไม่เละครับเลยไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ แค่อ้าปากแล้วแลบลิ้นออกมา ตาไม่กระพริบ สีแดงฉาน เขาก็มีตาดำนะครับผมเห็น เขามองหน้าผมอย่างเดียวผมจำได้ ไม่มีเสียงอะไรออกมาจากตัวเขาเลย มันเหมือนเป็นแค่ภาพลวงตาเฉยๆ แต่ที่แน่ๆผมดิ้นไม่หลุด ผมเลยหลับตาครับไม่อยากมอง แล้วท่องคาถา นะโมตัสสะ มันก็ยังไม่ไป ก็ยังแลบลิ้นอยู่ มันช่วยไม่ได้ครับผมท่องคาถาได้แค่นั้นจริงๆ ผมเลยภาวนาในใจว่ามาทางไหนไปทางนั้นเถอะนะแม่ อย่าทำกันอย่างนี้เลย ผมกลัวไปหมดแล้ว เจ้าที่เจ้าทางช่วยด้วย !!มีเสียงขึ้นแทรกทันทีเลยครับ เสียงชายแก่"มึงมากวนเขาทำไม กูให้พวกมึงอยู่ก็บุญแล้ว เขามานอนเฝ้าบ้านเขามาทำความดี พวกมึงไสหัวไปเดี๋ยวนี้" ผมเลยลืมตามองครับเห็นชายชุดขาวตัวสูงศรีษะติดเพดาน ยืนที่ปลายเท้าผม แต่มองไม่เห็นใบหน้าครับ เห็นเงาดำลางๆที่ใบหน้าแต่เห็นขาชัดแบบคนธรรมดาเลย ตังเรืองแสงนิดๆ พอสิ้นเสียงแค่นั้นหายแว๊บไปทั้งสามเลยครับผมได้แต่ลืมตาค้างไว้พักใหญ่ๆ สะดุ้งเฮือกอิกทีก็คิดได้ว่าอยู่ไม่ไหวแล้ว ผมวิ่งออกไปหาเพื่อนที่อยู่บ้านถัดไป7หลัง ผมเคาะประตูแล้วบอกว่าขอนอนด้วย เพื่อนก็พยายามถามว่าอะไร แต่ผมบ่ายเบี่ยงบอกว่าตอนเช้าเพื่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน เป็นอันว่าผมถามคนแถวนั้นภายหลัง ไม่มีใครบอกได้เลยครับว่ามีไรเกิดขึ้น หรือมีใครเสียชีวิต มืดแปดด้านจริงๆ ทุกวันนี้ผมเลยไม่ไปนอนบ้านเพื่อนคนนั้นอิกแล้วครับ แต่ล่าสุดเรานัดมีทติ้งสิ้นเดือนนี้ที่บ้านนั้น แต่ขอบอกครับเมายังไงผมก็ไม่ขอนอนบ้านนั้นครับ นอนบ้านเพื่อนอิกคนดิกว่า ขอบคุณครับ จาก ARTist เพิ่งมีกิน