เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องนึงคับจากที่เคยมาเล่าเรื่องสยองทางรถไฟคับผมเองก็อยากโทรไปเล่านะคับแต่อายคับอายเสียงคับ
อืม...เล่าเลยแล้วกันคับ..เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมไม่ได้เจอเองคับเป็นเรื่องที่พี่ข้างบ้านผมเจอมาน่ะคับ..แต่เรื่องนี้ผ่านมา3-4ปีแล้ว
พี่คนนี้แกชื่อวัตคับ แกมีอาชีพเป็นช่างซ่อมรถสามล้อ ตอนเย็นหลังจากที่แกเลิกงาน แกจะชอบไปตกปลาที่คลองหลังบ้าน หรือตามสถานที่ตกปลาตามธรรมชาติต่างๆ ซึ่งพี่วัตเองแกก็มักจะไปตกปลากับพี่อีกคนนึงที่เป็นเพื่อนกันกันแกด้วยกันตลอด มีอยู่วันนึงเพื่อนของแกคนนี้ก็ชวนไปตกปลาที่บึงธรรมชาติแห่งนึงย่านๆ ปริมณฑล ก็ขับรถไปกัน2คนเป็นรถเก๋ง พอแกไปถึงก็จัดแจงเตรียมเหยื่อ..อ้อ..บึงนี้ห่างจากถนนใหญ่ก็ประมาณ7-8กิโลได้คับ เป็นบึงร้างๆหน่อย มืดมากไม่มีบ้านคนอาศัยอยู่เลยคับ..พี่วัตกับเพื่อนของแกก็แยกกันตกปลา พี่วัตแกเดินเยื้องออกมากหน่อย ส่วนเพื่อนแกก็ตกอยู่แถวๆรถซึ่งมีไฟและเปิดเพลงเอาไว้ เพื่อนแกเหวี่ยงเบ็ดไว้2คัน พี่วัต1คัน ทั้งหมด3คัน เวลาเหวี่ยงเบ็ดกลางคืนมันจะมองไม่เห็นแกก็เหวี่ยงเบ็ดวางไว้แล้วเอาสายเอ็นพาดไว้กับขวดเบียร์ แล้วเปิดหน้ารอกเอาไว้ด้วย เพื่อเวลาปลาลากมันจะมีเสียงดังและขวดก็จะล้มลง ก็จะได้วัดกระตุกปลาขึ้นมาได้ ...สักพักเสียงรอกก็ดังขึ้นคับ !ดังทีเดียว3คันเลยคับ ที่สำคัญ ขวดที่เอ็นพาดอยู่มันไม่ล้มคับ แกก็งง ก็ไม้ได้อะรัยก็รีบวัดกระตุกปลา กันทั้ง2คน แต่ว่าก็ไม่ได้ปลาเลยทั้ง3คัน ส่วนพี่วัตแกก็วัดกระตุกปลาและรีบม้วนเอ็นเข้ารอกช่วงที่แกม้วนเอ็นนั้นแกเล่าว่า แกได้แหงนหน้าขึ้นไปมองบนต้นไม้ที่อยู่ข้างๆกับแก แกบอกว่าแทบช็อคคับ แกบอกว่แกเจอ ผู้ชายใส่กางเกงขาสั้นนั่งห้อยขาแล้วแกว่งขาอยุ๋บนกิ่งไม้ แล้วถามกับแกว่า "พี่....กี่...ตัว....แล้ว" เท่านั้นแหละพี่แกเล่าว่าแกพยักหน้าให้ แล้วเก็บเบ็ดแล้วรีบมาปูเสื่อนอนข้างๆเพื่อนแกทันที ไม่ได้บอกอะรัยกับเพื่อนแกบอกเพียงแต่ว่าง่วงแล้วขอนอนก่อน เพื่อนแกก็ไม่ได้ว่าอะรัย ก็นั่งตกปลาไปเรื่อยๆจนเกือบสว่าง ไม่ได้ปลาเลยสักตัว แต่เพื่อนของแกก็ไม่ได้เจออะรัย..จนกลับบ้าน
เรื่องก็มีเท่านี้แหละคับ ตั้งแต่วันนั้นมาพี่วัตแกก็ได้สูตรมาคับ นักตกปลาที่ตกปลาตามธรรมชาติคนอื่นจะเอาไปใช้ก็ได้นะคับ เวลาไปตกปลาที่ไหนให้เอาเหรียญบาทที่เป็นครุฑสมัยก่อน4เหรียญไปด้วย มองดู4มุมพื้นที่ที่เราจะนั่งตกปลา ให้นำเหรียญบาทไปกดลงในพื้นดินทีละมุมไว้จนครบ4มุม แต่ผมจำคาถาเวลากดไม่ได้ เดี๋ยวจะถามมาให้นะคับ...บายคับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น