ตอนนั้น เวลาตี4กว่าๆครับ
ผมกะเพื่อนอีก2คนขับรถออกไปเที่ยวหาเรื่องกะเพื่อนๆ ไล่กวน..ชาวบ้านไปเรื่อย เเละผม จะผ่านไปทางๆนึง ซึ่งทางๆนั้นเป็นเขื่อนใหญ่เลย เอาง่ายๆครับเเอ่งนําที่มีคนตายทุกปีอ่ะครับเเละ บริเวณนั้น มีทหารมายิงกันตายสมัยก่อนด้วยครับ เเละ รอบเเอ่งนํามีศาลพระภูมิเป็นร้อยๆต้นเลยล่ะครับ ทางตอนนั้นมืดมากเอาง่ายๆครับไม่มีไฟเลย เเล้วไฟที่รถเพื่อนก็เสียด้วย เพื่อนผมถามผมว่ากล้าผ่านมั้ยผมก็บอกว่ากล้าดิทํามัย อ่ะ เเล้วซักพักขับไป ในใจผมก็กลัวไป ผมมองไปทางด้านเเอ่งนํา ผมเห็นผู้หญิงยืนชี้หน้าผม ผมก็ตกใจ ชี้หน้ากลับไปด่า เธอคนนั้นด้วยอ่ะครับเเล้วรถผมก็ตกหลุม เพราะถนนเป็นหมุลเป็นบ่อ ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมหลับไปเลยอ่ะครับ มันว่างเปล่ามากๆเเละผมก็รู้สึกตัวอีกทีได้ยินเสียงเพื่อนผมตะโกนเรียกผมผมซ้อนท้ายสุด พอกลับมาบ้านผมบอกว่าผมเห็นผู้หญิงชี้หน้าผมด้วยผมก็ชี้กลับไป เส็จเเล้วก็จําอะไรไม่ได้เลย เเล้วเพื่อนผมยังบอกว่ามึงร้องไห้กอดกู ผมมึงยาวมากๆ เเต่ไม่ใช่หน้ามึง ผมยิ่งตกใจไปใหญ่เลย เเละ ผม กะว่าจะไปวัดทําบุญเเต่ผมไม่ได้ไปเพราะ ขี้เกี่ยจก็เลยปล่อยมันไว้งั้นเเหละ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
ผมยังกลัวไม่หายเลยผมจะไม่คึกคะนองกะสิ่งที่ผมไม่เเน่ใจอีกต่อไปแล้วถ้ามันไม่ใช่คนผมจะไม่ตีมัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น