เจ้าที่ เจ้าทาง

เหตุเกิดขณะที่ผมศึกษาอยู่ มัธยมปลายแห่งหนึ่งแถบปริมณฑล



จำได้ว่า ม.6 พอดี ระยะนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีนัก จึงเกิดการค้าขายที่เรียกติดปากว่า ตลาดนัด หรือ เปิดท้ายขายของเป็นจำนวนมาก พวกผมก็เช่นกัน จะไปเดินกันเป็นประจำ ซึ่งจะมีทุกวันอังคารและศุกร์ เย็นวันนั้น เป็นวันศุกร์หลังจากเตะฟุตบอล ผมได้รอเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นนักดนตรีดุริยางศ์ของโรงเรียน ด้วยความที่อยู่ม.6 เป็นพี่ใหญ่ เพื่อนผมจึงต้องอยู่เก็บของตอนเย็นที่ห้องดุริยางศ์ทุกสัปดาห์ วันนั้นเหตุการณ์อย่างไรไม่ทราบ ผมรอเพื่อนคนนี้ได้สักพัก เห็นว่ายังไม่มาสักที ก็เลยตัดสินใจเดินไปตามกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ซึ่งพอไปถึง ก็เห็นเพื่อนยืนอยู่หน้าห้องดุริยางศ์นั้นเอง แต่ประตูทางลงได้ถูกล็อกไปแล้ว อาคารนี้เป็นอาคาร3ชั้น เป็นไม้ทั้งหลัง บันไดจะอยู่ริม ซ้ายและขวาของตัวอาคาร



หลังจากไถ่ถามและปรึกษากันได้แป๊บหนึ่งแล้ว ทราบว่า เพื่อนเก็บของอยู่ในห้อง พอลงมาด้านล่าง ประตูถูกปิดแล้ว ผมกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน จึงตัดสินใจไปตามภารโรงมาเปิดประตูให้ ยังไม่ทันที่จะเดินลอดพ้นตัวอาคาร ผมได้ยินเสียงเพื่อนตะโกนพยายามจะบอกอะไรบางอย่าง เท่าที่ผมจับใจความได้ คือ เร็วๆหน่อยนะโว้ย ผมจึงตะโกนกลับไปว่า เออ แป๊บเดียว ผมจึงรีบเดินไปยังบ้านพักภารโรงซึ่งอยู่ภายในโรงเรียน เมื่อได้พบ จึงเล่าให้ฟังว่าเพื่อนติดอยู่บนอาคาร ซึ่งน้าแกก็เข้าใจดี แถมยังบอกว่า ยังงี้แหละ วันศุกร์ ครูเค้ารีบกลับกัน จากนั้นผมกับเพื่อนก็เดินตามภารโรงมาที่ตึกนี้ พอผมมองขึ้นไปเห็นเพื่อนที่ยืนอยู่ชั้น2 ผมก็ตกใจ เพราะเพื่อนเหมือนจะเกาะระเบียงแน่น ดูแล้วรู้เลยว่า



อยากกระโดดลงมา แต่ไม่กล้า เพราะสูงพอสมควร เมื่อภารโรงแกเปิดประตูแล้ว ผมเดินขึ้นไปจนถึงตัวเพื่อน แต่เพื่อนคนนั้น กลับวิ่งทะยานลงบันได้อย่างรวดเร็ว ผมกับเพื่อนก็ไม่เข้าใจ เพราะปกติก็กลับด้วยกันตลอด ตอนนั้นเห็นว่าแปลกๆ ก็เลยถามน้าภารโรงว่า บนตึกนี้ เคยมีอะไรรึเปล่า น้าแกก็บอกว่าไม่มี จนวันอาทิตย์ ผมผ่านไปแถวบ้านเพื่อนคนนี้ ก็เลยแวะไปหา แล้วคุยกัน จึงได้รู้ความจริง ก็คือ เพื่อนคนนั้น เห็นลุงแก่ๆ ค่อยๆเดินคล้อยหลังลงบันไดไปอีกฝั่งของตัวอาคาร จึงรีบวิ่งไปเพื่อจะออกไปด้วย แต่พอลงบันไดไป ประตูยังปิดอยู่และไม่มีใคร แล้วที่ตะโกนเรียกผมกับเพื่อนตอนที่จะไปหาภารโรงนั้น เพื่อนมันตะโกนว่า ไม่ต้องแล้ว มีคนเปิดประตูแล้ว ...



จนผมกลับมาจึงได้เห็นเพื่อนผิดปกติแล้ววิ่งหนีไป หลังจากรู้เรื่อง ผมกลับไปถามน้าภารโรงอีกที เล่าเรื่องให้แกฟัง แกก็บอกว่าไม่มีนะ แล้วผมกับแกก็เลยสรุปกันไปว่า อาจจะเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่คอยดูแลรักษาอาคารแห่งนี้อยู่ก็เป็นได้นี่คือเรื่องจริงที่เพื่อนผมประสบมาครับ