ห้ามเผยแพร่

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของพี่สะใภ้ค่ะ เกิดขึ้นเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมานี้เอง เรื่องก็มีอยู่ว่าปู่ซึ่งเป็นพระครูซึ่งมรณภาพเมื่อปี 2545 และก็พึ่งขอไฟพระราชทานเพลิงศพได้และก็เนื่องด้วยหลายๆ อย่างจึงทำให้เวลาผ่านมาหลายปี วันที่ไฟพระราชทานมาถึงลูกหลานก็มาครบทุกคน ผู้ใหญ่ของจังหวัดก็มาหมดพี่สะใภ้ก็เลยบันทึกวีดีโอเก็บไว้ดูเพราะว่างานยิ่งใหญ่และคนก็มามากมายแล้วถ้ากลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ จะเอาภาพที่ได้บันทึกไว้นั้นไปให้เพื่อนๆ ญาติๆ ที่ทำงานดูแต่พี่สะใภ้ก็ไม่ได้ขออนุญาตจากใครเลย อยุ่อาจจะเป็นเพราะว่าต่างคนต่างถ่ายเก็บไว้ดู จนงานเสร็จสิ้นก็ไม่ได้สนใจกับกล้องนั้น และพอตกกลางคืนช่วงนั้นเป็นเวลาสองทุ่มพี่ชายก็เข้าอาบน้ำพี่สะใภ้ก็นอนดูทีวีรออยู่ คล้ายกับครึ่งหลับครึ่งตื่น เหมือนมีคนมาเรียกอยู่สองสามครั้งมองหาที่ไหนก็ไม่เจอแต่ก็ยังคิดว่าพี่ชายเรียกให้อาบน้ำแต่พอฟังดูก็ยังได้ยินเสียงพี่ชายอาบน้ำในห้องน้ำนั้นอยู่ก็เลยมองไปที่หน้าต่างชั้น 2 ก็เห็นเป็นผ้าเหลืองอยู่แต่ก็ไม่เห็นหน้านะคะเห็นแค่เป็นช่วงเอวลงมาเพราะว่าหน้าต่างนั้นมีเหล็กดัดอยู่พี่สะใภ้ก็ตะโกนถามว่าใคร ก็มีเสียงพูดอยู่ 2 ครั้ง ว่า "หนูอย่าเอาไปให้ใครดูนะ เอาทิ้งเถอะอายเขา " พูดอยู่สอง สามครั้ง และก็หายไปแต่พี่สะใภ้ก็ไม่ได้บอกใครเลยจนงานเสร็จและก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพฯ แต่ปู่ก็ยังตามมาหาหลายครั้งจนพี่สะใภ้กลัวมาก จึงบอกกับพี่ชาย ว่าปู่มาหาว่าอยากได้อะไรจะให้แต่อย่าเอาภาพนั้นไปล้างและก็อัดให้ใครดู หลังจากนั้นพี่ชายก็นำเทปที่บันทึกนั้นทุบทิ้งและปู่ก็มาให้โชคก้อนใหญ่เลยค่ะ