เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมากแล้ว. ตอนนั้นผมเพิ่งอายุ7ขวบ.
เรื่องมีอยู่ว่า ในตอนนั้นครอบครับของผมมพักอยู่ในโรงงานทอผ้าแห่งหนึ่งย่านรังสิต อยุ่ตรงข้ากับโรงงานกษาป แต่ปัจจุบันนี้โรงงานแห่งนี้ได้ปิดกิจการลงแล้ว..
ตอนนั้นทางโรงงานได้กำลังดำเนินงานทำบ้านพักให้พนักงาน..
ทางเจ้าของโรงงานเลยให้ครอบครัวของผม และเพื่อนๆ อีกหลายครอบครับใช่เศษไม้ปลูกบ้านเพื่ออยู่กันไปก่อน เรียกว่าเป็นเหมือน
สลัมขนาดใหญ่เลยก็ว่าได้.. พื้นที่ตรงส่วนนั้นก็จะมีน้ำท่วมขังอยู่
เลยต้องทำสะพานไม้เชื่อมต่อบ้านแต่ละหลัง. ขนาดกล้างประมาณ
1.5 เมตร ได้ถ้าจำไม่ผิด...
เหตุการณ์ที่จะเล่าเกิดขึ้นในคืน คืนหนึ่ง
เป็นช่วงปิดเรียน พ่อผมมีหน้าที่เป็น หน.รปภ.ต้องเข้างานเวลากลางคืน คืนนั้นผมอยากไปกับพ่อ เพราะชอบที่จะได้วิ่งเล่นในตอนกลางคืนมันเป็นอะไรที่แปลกดี ในตอนนั้นไม่คอยมีเด็กซักกี่คนที่นะได้ทำเพราะกฎระเบียบของทางโรงงาน..แล้วยังได้นั่งจักรยานกระเวณไปจนทั่วโรงงานอีก..
จนประมาณตี 3 ถึงเวลาที่ผมกับพ่อได้เวลากลับบ้าน พ่อก็มาปลุกผมที่กำลังนอนอยู่ในป้อม (อย่างสบาย) ผมก็ตื่นแบบงัวเงียแล้วก็ลุกขึ้นมาซ้อนท้ายจักรยานพ่อกลับบ้าน พอมาถึงสะพานที่ทอดยาวไปสู่บ้าน(ชุมชนแออัด) พ่อก็หยุดให้ผมลง พ่อก็จอดจักรยาณ แล้วล็อคไว้ที่ริมทางข้างนอก.พ่อเดินจูงมือผมมาได้ครึ่งทาง แล้วพ่อก็หยุด
พอผมมองไปก็เห็น มีคนแก่คนหนึ่งเป็นผู้หญิง นั่งก้มหน้าขวางทางอยู่ พ่อพูดออกไปว่า ยายมานั่งทำอะไรมืดๆ แบบนี้หล่ะ..
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ยังก้มหน้าเหมือนเดิม...พ่อเลยพูดออกไปอีกว่า หลบให้ผมหน่อยสิ จะเข้าบ้าน..ก็เหมือนเดิมครับ เงียบ..
พ่อผมเลยพูดว่างั้นจะหาว่าไม่ดีไม่ได้นะ...แล้วพ่อผมก็ก้าวขาข้ามยายคนนั้นไป... ส่วนผม..งง ครับไม่รู้ว่าเดินผ่านมาได้ยังงัย..
พอหันกลับไปมอง ยายแก ก็ยังนั้งอยู่ท่าเดิมไม่ไปใหนเลย....
เหตุการณ์นี้อยู่ในใจผมมานาน พอเริ่มโต รู้เรื่องแล้ว ครั้งนึงเคยมี
โอกาศได้ถามพอเรื่องนั้น...
พ่อบอกว่า คืนนั้นเราเจอดีกันเข้าแล้ว...ดีนะที่ผมไปด้วยพ่อก็เลย
ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ เพราะพ่อบอกว่ากลัวยังงัยก็ก็ต้องกล้าไว้ก่อนหล่ะวะ..ไม่ให้อะไรมาทำร้ายผมหรอกเลยต้อง กล้าไว้ก่อน...
ผมเลยถึงบางอ้อเลยว่า....ยายคนนั้น ผี..นี่... หว่า....
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น