เรื่องเล่าของแม่

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับแม่ของเราเอง แม่ของเรานั้นจัดได้ว่าเป็นคนมีสัมผัสทางวิญญาณมาก เรื่องที่แม่เล่าให้ฟัง นั้นเป็นเรื่องสมัยที่แม่เรานั้นยังเด็กอยู่ จนถึงตอนที่มีเราแล้ว



เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเด็ก ๆ นั้นแม่เราเกิดและโตที่แม่กลอง หรือจังหวัดสมุทธสงครามนั่นเอง สมัยแม่เราเด็ก ๆ ที่บ้านของย่าของแม่เรามีอาชีพประมง ทำให้บ้านที่อยู่ของแม่เราจะต้องอยู่ใกล้กับบริเวณริมน้ำ และแม่เราก้อเป็นลูกทะเลโดยสายเลือด

หลังจากที่กลับจากโรงเรียนแล้ว สมัยก่อนแม่น้ำหรือแถว ๆ ที่เค้าเรียกกันว่าน้ำกร่อยนั้น ยังอุดมสมบูรณ์อยู่มาก เรียกได้ว่าในน้ำมีปลา,กุ้ง,หอย ถ้าอยากกินก้อไม่ต้องไปซื้อหากัน ออกเรือพายไปจับมากินกันสบาย แม่เราชอบช้อนกุ้งมาก พอตกกลางคืน แม่ก้อชวนย่าของแม่ ออกเรือไปช้อนกุ้งกัน

คืนนั้นกุ้งชุกชุมมากเป็นพิเศษ แม่ช้อนกุ้งจนเพลิน จนรู้ตัวอีกทีคือย่ามาสะกิดบอกแม่ว่า เออ กลับเหอะ อีหนู เยอะแล้ว พอเหอะ แต่แม่ก้อยังติดลม จนย่ารบเร้ามาก ๆ เข้า แม่ก้อเลยกลับ แต่ระหว่างพายเรือผ่านป่าจาก สมัยนั้นเวลาเค้าตัดต้นจาก จะเหลือคอจาก เอาไว้เป็นแหลม ๆ เหมือนเวลาเราเหลาไม้ให้มันแหลม พอผ่านทางดงป่าจากที่เค้าฟันต้นจากออกไปแล้ว แม่เราก้อเหลือบไปเห็น



ชายคนนึงห่มผ้าขาว และนอนอยู่บนคอจากที่เค้าฟันทิ้งเหลือตอแหลม ๆ นอนนิ่ง และก้อค่อย ๆ หันคอมามองแม่เรา สิ่งที่เห็นคือ ชายคนนั้นหน้าซีด ตาไร้แวว และการหันคอของแก ก้อบ่งบอกได้ว่าแกไม่ใช่คน แม่ตกใจมาก แต่หันไปถามย่าว่า



แม่ "ย่า ๆ เห็นคนนอนบนคอจากมั๊ย"

ย่าก้อตอบว่า "จะบ้าเหรออีหนู คนอะไรจะไปนอนบนคอจาก"



เท่านั้นเอง แม่และย่า ก้อช่วยกันจ้ำพายอย่างไม่คิดชีวิต และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม่ไม่เคยที่จะออกไปช้อนกุ้งกลางคืนอีกเลย



......................................