โรงพยาบาลย่านใจกลางเมือง

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวสีลม เราไปเฝ้าพี่สาว ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร ยังแซวกับพี่อยู่เลยว่า นอนโรงพยาบาลไม่กลัวเหรอ พี่หาว่าเราบ้า แต่เราแค่แหย่เล่นเลยบอกไม่เป็นไรเราเป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว จะอยู่เฝ้ายามให้ทั้งคืนเลยสบายใจได้ พอตีหนึ่ง พี่เราบอกให้เราปิดไฟ เรานอนไม่หลับเลยได้แต่นอนมองนาฬิกาที่อยู่ตรงหน้า ประมาณ ตีสามยี่สิบ เราได้ยินเสียงครืดๆ ตรงประตูกระจกระเบียงหลังห้องซึ่งมีม่านบังอยู่ เราก็นึกว่าแมวมันคงปีนมาขูดกระจก ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร คราวนี้มันดังขึ้นอีกเราก็แปลกใจว่าใช่แมวจริงเหรอ แต่เราก็ไม่ได้ไปเปิดดู สักพักมันดังขึ้นอีกเราก็เลยได้แต่ทำใจดีสู้เสือ บอกว่าอยากขูดนักก็ขูดไปละกัน ทีนี้เสียงก็เงียบไปเลย เราก็นึกว่าจะหมดเรื่องแล้ว พอประมาณตีสี่กว่าๆ เราก็เห็นเงาคนเดินผ่านหน้าประตูห้อง ก็นึกว่าคงจะได้เวลาพยาบาลมาให้ยาห้องอื่นแล้วมั้ง แต่ทำไมไม่มีเสียงประตูห้องอื่นเปิดเลย คราวนี้มีเงาผ่านมาอีกและผ่านไปทางเดิมด้วย เราก็เลยคิดว่าถ้ามีอีกก็จะวิ่งออกไปดูให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย พอมีเงาผ่านมาอีก เรารีบวิ่งเปิดประตูออกไปดู ไม่มีใครเลย ที่เคาเตอร์พยาบาลก็ไม่มี และเท่าที่เราเคยนอนที่โรงพยาบาล มันก็ยังไม่ถึงเวลาที่เค้าจะไปตรวจด้วยเลยไม่แน่ใจว่าเป็นเหมือนกันทุกโรงพยาบาลรึเปล่า พอเราเข้าห้องมาพี่ถามว่าเป็นอะไร เราก็เลยบอกเดี๋ยวเล่าให้ฟังตอนเช้า กลัวพี่เราจะกลัวน่ะพอตอนเช้าเราก็เล่าให้พี่เราฟัง และเราก็ออกไปเปิดประตูที่ระเบียง เรางงมากเลย ที่ระเบียงมีตาข่ายสีเขียวกั้นของตกลงไป ตาข่ายหนาพอสมควร แล้วมองไปห้องข้างๆ ก็ไม่น่าจะมีแมว เพราะทางโรงพยาบาลไม่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้ามาอยู่แล้ว ส่วนห้องอื่นไม่ต้องพูดถึงเพราะห้องเรา และห้องข้างๆ มีห้องน้ำกั้นอยู่ พอนึกขึ้นได้ขนลุกเลย สงสัยว่าเค้าอาจจะได้ยินตอนที่เราสนทนากับพี่อยู่แล้วคิดว่าเราไปท้าทายเค้ารึเปล่า เค้าเลยมาแกล้ง ดีนะที่มาแต่เสียงกับเงา ถ้ามาให้เห็นเป็นรูปเป็นร่าง ช็อกแน่ๆเลย