บังขายโรตี

บังขายโรตี



เรื่องนี้เกิดขี้นเมื่อประมาณสิบกว่าปีแล้วครับ เป็นเรื่องจิงที่ได้ฟังจากการเล่าต่อๆกันมา สืบเนื่องจากได้มีการนำตัวอาบังขายโรตีชาวบังคลาเทศส่งโรงพยาบาล ด้วยอาการตัวสั้นๆ ผมชี้ขาวโพลทั้งหัว มีไข้ขึ้นสูงโดยที่ไม่มีการติดเชี้อไวรัสแต่อย่างได้ แต่หมอพอสรุปอาการได้ว่าเกิดจากอากาศช๊อกอย่างเชียบพลัน ทำหั้ยอุณภูมิของร่างกายขึ้นลงอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านไปได้ประมาณสองสามวันอาการของอาบังขายโรตีก็ดีขึ้นและได้เล่าหั้ยพยาบาลและเพื่อนเตียงข้างๆฟังว่า ในคืนวันเกิดเหตุ ตนได้เข็นรถเข็นโรตีไปขายตามปกติแบบทุกวัน แต่วันนี้แปลกที่ขายไม่ได้เลย ลูกค้าขาประจำก็ไม่ซื้อ ตอนประมาณหนึ่งทุ่มเห็นจะได้เมื่อตนเดินไปถึงสี่แยก ปกติตนจะเลี้ยวขวา แต่วันนี้ไหนๆก็ขายไม่ได้เลยเดิน เลยตัวสินใจเดินเลี้ยวซ้ายซึ้งเป็นทางที่ตนไม่เคยไป คิดว่าเผื่อจะได้ลูกค้าใหม่ๆบ้าง ต้นๆซอยก็พอมีบ้านคนอยู่บ้างประมาณสิบกว่าหลังคาเรือน แต่พอเดินลึกเข้าไปก็แถบจะไม่มีบ้านคนเลย บังขายโรตีเลยตัดสินใจจะกลับบ้าน แต่ตอนที่หันหลังจะเลี้ยวรถเข็นกลับ หูตนก็ได้ยินเสียงเพลงแว่วผ่านสายลมมาเป็นเพลงลูกทุ่งที่กำลังฮิตอยู่ตอนนั้น และก็ได้เพ่งมองไปตามเสียงนั้น บังขายโรตีบอกว่า แกดีใจมากเพราะเสียงนั้นเป็นเสียงเพลงจากวัด บังขายโรตีเลยรีบเข็นรถเข็นตรงไป ไม่ถึงห้านาทีก็จอรถเข็นข้างถนน มีคนมาซี้อเยอะมากเลย ทำกันเกิบไม่ทัน แกบอกว่าไม่รู้ยีนขายอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ แต่ขายสนุกมากจนลืมเวลา มารู้ตัวอีกครั้งก็ได้ยินเเสียงแตรรถมอเตอร์ไซดังมากจากด่านหลัง ถามแกว่า บังมายืนทำอะไรอยู่ที่นี่ แกก็หันหลังไปคุยด้วย ว่า ก็ขายโรตีไง ตอนนี้ขายดีมากไม่มีเวลาคุย แต่แกหันลังกลับไป ทุกอยากกลับว่างเปล่า เงียบสงัดได้ยินแต่เสียงรถมอเตอร์ไซที่สตาร์ทิ้งไว้อยู่หลังแกดัง แทตๆๆ แกบอกว่าแกจำได้แค่นั้นแล้วก็มาตื่นที่โรงพยาบาล หลังจากทราบเรื่องทุกคนที่บ้านรวมทั้งผมก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เลยพากันไปดูหลังฐาน ก็เจอรถเข็นยังจอดอยู่ ณ. ที่แห่ง ( คืนวันที่เกิดเรื่องเป็นคืนวันสาตเดินสิบ ซึ้งชาวใต้ถือกันวันเป็นวันที่ประตูนรกเปิดหั้ยวิญญานทั้งหลายมารับส่วนบุญ )



Virgo13