ขอส่วนบุญกลางห้าง

เราทำงานที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ตอนนั้นห้างจัดโปรโมชั่นเกี่ยวกับเครื่องสังฆทาน เราก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบทำบุญ วันนั้นมีความรู้สึกสะดุดตากับเทียน และหลอดไฟอย่างมาก มีความรู้สึกอยากจะถวาย

สังฆทานด้วยเทียนกับหลอดไฟ แต่ยังไม่ได้ซื้อ กะไว้ซื้อตอนเลิกงาน หลังจากนั้นเราก็กลับมานั่งที่ร้านทำงานต่อ พักใหญ่เราก็เงยมอง

คนที่เดินไปมาที่ห้าง สายตาไปสะดุดผู้ชายคนหนึ่งเข้า ใส่เสื้อยืด กางเกงขาก๊วย แต่ที่แปลกคือเราไม่เห็นตาดำของผู้ชายคนนี้ เราเห็นแต่ตาขาว เขามองมาที่เรา ความรู้สึกตอนนั้นยังไม่กลัวผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นโรคอะไรเกี่ยวกับตาสักอย่าง เราจึงก้มทำงานต่อ พอเราเงยหน้าอีกที ผู้ชายคนนี้ได้เดินคนเดียวห่างจากจุดที่เราเห็นประมาณ

20 ก้าว โดยไม่มีญาติติดตามด้วย



เป็นไปไม่ได้ที่คนตาพิการจะเดินห้างคนเดียว และเดินได้คล่องแคล้ว พอเช้าขึ้นเราจึงรีบถวายหลอดไฟให้วัด หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เห็นเขาอีกเลย



ปล.เล่าให้เพื่อนฟังไม่มีใครเชื่อสักคน