สองปีโดยประมาณ
ปกติจะทำงานนอกบ้านอาทิตย์ละสามวัน
ถ้าวันที่ทำงานที่บ้าน จะใช้ห้องนอนเป็นห้องทำงาน คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะจึงอยู่ในห้องนอน
แล้วประตูห้องก้ไม่เคยล็อคเพราะเราอยู่กันแค่ 3 คน
คือเรา น้องสาว และหลานชาย
หลายชายเป็นคนเดียวที่ไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนตัว อาศัยของป้าบ้าง ของอาบ้าง
ค่ำวันนึงกลับมาบ้าน คอมพิวเตอร์ในห้องเปิดอยู่ ไม่รู้ว่าเปิดนานเท่าไหร่
เราก็คิดว่าหลานเข้ามาใช้ โมโหมาก ตอนนั้น
เห็นหน้าหลานก็ดุทันทีเลย หลานชายทำหน้า งง ถึง งง มาก บอกว่า
วันนี้ไม่ได้เข้าห้องป้าเลย ปฎิเสธตาใส พี่ก็คิดในใจว่า "โกหก" เอาล่ะ
คราวนี้ยังจับไม่ได้ คราวหน้า โดนแน่
วันรุ่งขึ้น
คอมพิวเตอร์เปิดทิ้งไว้อีกแล้ว ความโกรธเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว คราวนี้ไม่ถามแล้ว
ดุเลย ดุเป็นชุด ยักษ์ลงโดนกันถ้วนหน้า ทั้งหลาน ทั้ง น้อง
สองคนนั่น ทำท่างอน ไม่ยอมพูดกับเรา
วันถัดมา
กรี้ดดดดดดดดดดดด เครื่องเปิดทิ้งไว้อีกแล้ว
ในใจนึก อืม .. มันจะลองดีกัน แต่ไม่ได้ลงไปดุ
วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด
คนอื่นไปทำงาน ไปเรียนตามปกติ
เราอยู่ในห้องกับแมว 2 ตัว นอนเล่นจนเผลอหลับไป
รู้สึกตัวอีกที เหมือนมีคนเข้ามาในห้อง
พยายามลืมตา มันรู้สึกเหมือนหนังตาหนัก ครึ่งหลับครึ่งตื่น
ในความรู้สึกนั้น เรามองเห็นผู้ชายคนนึงมายืนอยู่ข้างเตียง
เป็นแขกอินเดีย โพกหัว แต่งชุดสากล สแล็ค เสื้อเชิร์ต
ตกใจมาก ... เฮ้ยยย !!! เข้ามาได้ยังไง ถามออกไปเสียงดังมาก
ดังจนได้ยินเสียงตัวเอง แสดงว่าไม่หลับแน่นอน
ผู้ชายคนนั้นยิ้มๆ แล้วถามเราว่า
"คอมพิวเตอร์ เปิดเองเหรอ" แล้วมันก็หัวเราะ
ไม่หัวเราะเปล่านะคะมันเดินไต่ผนังห้อง หายขึ้นไปบนเพดาน
กรี้ดดดด ลั่นบ้าน วิ่งลงจากชั้นสามมาข้างล่างแบบ เท้าแทบไม่ได้แตะบันได
คนข้างบ้านได้ยินเสียง วิ่งมาถามว่าเป็นอะไร ตอนนั้นตอบไม่ถูก พูดอะไรไม่ออก
ดูท่าทางเขา งง ๆ กันว่าเราเป็นอะไร พอดีหลานกลับจากโรงเรียนเลยรุ้สึกดีขึน
เหตุเกิดตอน 4 โมงเย็นกว่าๆ พระอาทิตย์ยังสว่าง ผู้คนเต็มซอย
สยองมากเลยค่ะ
ลองนึกภาพ คนเดินบนผนัง แล้วหายไปในฝ้าเพดาน
คร้งนี้เป็นครั้งที่จำไม่ลืม นึกถึงทีไร ยังเสียวสันหลังไม่หาย
อีกเรื่อง
แขกโพกหัวเหมือนเดิม
วันนึง เราสามคน กำลังจะออกไปข้างนอกกัน
เรากับหลานชายออกมายืนพิงประตูหน้าบ้าน รอน้องสาว
กำลังคุยหยอกล้อกันประสาป้าหลานชายวัย
ไม่ทันตั้งตัว อยู่ๆ ก็มีแขกโพกหัวมายืนข้างๆเราสองคน
ถามว่าดูหมอมั้ย เราสองคนสะดุ้งสุดตัว มาไงฟระ มายืนซะใกล้
เราก็บอกเขาว่าไม่ค่ะ ไม่ดู
เขาบอกว่า บ้านเราอ้ะ เจ้าที่ชื่อมาลี เป็นเจ้าที่ที่ดีแต่ตอนนี้เขายังไม่ช่วยเหลือ
แล้วเขาก็ท่องอะไรไม่รู้เป็นภาษาเขา
น้องสาวอยู่ข้างในเดินมาเห็นแขก ก้เลยถามว่า เขามาทำอะไร
เราสองคนป้าหลานหันมาบอกน้องว่า เขามาดูหมอ แล้วเราก้หันกลับไป
เวลาที่หันมาบอกน้องเนี่ย ไม่กี่วินาที หันกลับมาอีกที เขาหายไปแล้ว
ตอนนั้นเป็นเวลา 10 โมงเช้า
เราสามคนแปลกใจมาก ว่าหายไปไหนเร็วมาก
ซอยบ้านเราเป็นซอยตรงๆ และตัน
ตอนนั้นเราอยากรู้มากว่าเขาหายไปไหน เข้าบ้านไหน
สามคน แยกย้ายกันเดินหา ดูทุกบ้าน ไม่มีแม้แต่เงาตาแขกคนนั้น
ประหลาดใจมากๆ เราก็คุยกันว่า เขาเป็นใครมาจากไหน
ผีหรือคน ถ้าผีทำไมมา 10 โมงเช้า แต่ ..วันก่อน บ่ายสี่โมงเย็นมันยังเคยมานี่นา
แล้วภ้าเป็นคน มันหายตัวได้ หรือมีวิชา กำบังตน
รู้แต่ว่า ... เห็นแขกโพกหัวที่ไหน นึกถึง 2 เรื่องนี้ทุกทีเลย
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น