วันเสาร์ที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2551

มหา,ลัยอาถรรณ์

สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่ามีอยู่ว่า ผมได้เรียนมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง แถวฝั่งธนฯ คณะที่ผมเรียนนี้ส่วนมากจะเรียนกันที่ ตึก 7 แล้วที่ตึก 7 ชั้น6 นี้จะมีห้องตัดต่อ สำหรับนักศึกษามาทำงานกันเยอะมากในช่วงกลางวัน (ซึ่งการจะมาทำงานที่ชั้นนี้ได้ต้องขอลงทะเบียนเพื่อยืมใช้ห้อง และห้องนี้ใช้ได้แค่ 1 ชม.เท่านั้น และใช้ได้ถึงแค่ 18.00 น. ) ซึ่งกลุ่มผมได้ใช้เป็นกลุ่มสุดท้าย เราก็ได้มาใช้ห้องนี้ตัดต่อ หนังโฆษณาที่เราทำเอง ก็ทำกันไปเรื่อยๆ คือ มีทั้งหมด 4 คน ชาย 2 หญิง 2 คือ ผม แฟนผม และเพื่อนอีก 2 คน คือ ที กับ พร ซึ่งช่วงนั้นใกล้เสร็จมากแล้ว ซึ่งใครที่เคยตัดต่อก็คงรู้ว่า เวลาจะไรท์ ไฟล์ที่เราทำเสร็จแล้วใส่แผ่นดีวีดี หรือ วีซีดีก็ตาม จะให้เวลามาก ( สมมุติมิวสิควีดีโอนั้นมีเวลา 01.00 เราอาจจะต้องใช้เวลาถึง 40 นาทีเป็นอย่างน้อย ) จวบจน เวลาใกล้ 18.00 น. แล้ว เครื่องเกิดอาการแฮงค์และ ไฟดับ ผมซึ่งเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว ก็ โวยวาย แล้วก็พาลทะเลาะกับแฟนไปด้วย เพื่อนผมก็เป็นคนห้ามผม แล้วได้ชวนไปสูบบุหรี่ด้วยกันที่ระเบียง ชั้น 6 ซึ่งมันจะมีป้ายเขียนว่า ห้ามเปิดประตู จาก อ.***** ( ซึ่งต้องบอกก่อนว่าระเบียงที่พูดถึงนี้คือทางหนีไฟ จะลงมาได้จากชั้น 15 ถึง ชั้น 2 แล้วแต่ละชั้นจะมีประตูปิดไว้ และเปิดจากข้างนอกไม่ได้ ) แต่วันนั้นประตูที่อาจารย์บอกว่าห้ามเปิดกลับไม่มีใครล็อค พวกผมก็เลยออกไปสูบบุหรี่กัน ซึ่งผมเป็นคนสูบช้ามาก คือจุดค้างไว้แต่ไม่สูบ ตอนนั้นก็ประมาณ 18.30 แล้วท้องฟ้ามืดเร็วมากเพราะเป็นช่วงหน้าหนาว และเราก็ได้ขออาจารย์แล้วว่าขออยู่ต่อ ช่วงที่ผมสูบบุหรี่อยู่ ผมก็เจอเพื่อน ที่ชั้นล่างสุดแต่อยู่นอกรั้วมหาลัยนะครับ กำลังนั่งดื่มนั่งกินกันอยู่ ก็โบกมือให้ พูดตะโกนกันไปมา จน ที เพื่อนผมสูบบุหรี่หมดก็ได้ขอตัวไปหา พวกผู้หญิงที่กำลังทำงานอยู่ในห้องตัดต่อ ผมก็นั่งคนเดียว นั่งอยู่ตรงบันไดขั้นที่ 2 สักพักผมได้ยินเสียงคนวิ่ง เป็นเสียงรองเท้าผ้าใบนะครับ วิ่งมาอย่างเร็วจนเสียงเริ่มเข้ามาใกล้มาก ผมยังไม่ได้คิดอะไร จนสักพัก เหมือนมีอะไรมาเหยียบตรงไหล่ ชั่วเสี้ยววินาที ผมยังไม่รู้สึกเจ็บเลย ภาพตรงหน้าผมทำให้ผมตะลึง คือ ผู้หญิงใส่กระโปรง พีช ( คือกระโปรงจีบอ่ะครับ ) ยาวๆ ผมเซอร์ๆ เหมือนพวกศิลปะ กระโดดข้ามหัวผมไป แล้วข้ามรั้วระเบียงไปเลย ซึ่งระเบียงที่ว่า อยู่ห่างจากที่ผมนั่งประมาณ 2 เมตร ช่วงนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นั่งอย่างเดียว มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ ไฟจากบุหรี่มาจี้ระหว่างนิ้วผม ผมก็สะดุ้งแล้ววิ่งเข้าไปหาเพื่อนกดับแฟนทันที ผมรู้แน่ว่าไม่ใช่คนและผมก็ไม่พูดอะไร จนกระทั่งทำงานเสร็จ พอลงมาผมวิ่งไปหาเพื่อนทันที ว่าเห็นอะไรไหม เพื่อนก็ทำหน้างง ว่าเห็นอะไร .. ผมเลยบอก อ๋อ ป่าวๆ ไม่มีอะไร จากนั้นผมก็นั่งเล่นกับเพื่อน อีกสักแปปนึง จนกระทั่งมี รปภ. ของมหาลัยคนนึง เดินมาขอ บุหรี่ผม ซึ่งผมสนิทกับ รปภ. คนนี้อยู่แล้ว ผมจึงถามเค้าว่า ที่มหาลัยนี้มีผีป่ะพี่ พี่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หัวเราะ แล้วพี่เค้าบอก อย่าว่าแต่คุณเลย รปภ. ที่เป็นอิสลามยังโดนเตะหัวมาแล้วเลย โดนวิ่งไล่เตะตั้งแต่ชั้น 7 อ่ะ เพราะแอบหลับ สรุป ผีที่เห็นคือ เด็กคณะ ศิลปะ โดดตึกมาเสียชีวิต ครับ แต่ตามจริงนี้เป็นตึกคณะนิเทศฯครับ เรื่องที่ผมเล่ามาอาจจะยาวนิดนึง แต่น่ากลัวมากครับ ใครที่ได้เจออย่างผม ขนหัวลุกแน่นอน

ไม่มีความคิดเห็น:

Blog ที่เกียวข้อง