เรื่อง คืออะไรกันแน่ครับ

เรื่องนี้ผมยังจำได้...
ประมาณปีพ.ศ.2512-2513นี่แหละ(ตอนนั้นผมเด็ก12-13 ขวบ) พักอยู่ที่บ้านพักรถไฟ กม.11 ปัจจุบันอยู่หลัง ห้างเซ็นทรัล ลาดพร้าว และบ้านที่อยู่ถัดจากบ้านผมไปสาม สี่หลัง จะเป็นบ้านของคุณลุงซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อผม โดยแกอาศัยอยู่กับ คุณป้า เมียของแก และยัง มียายทวด ซึ่งเป็น แม่ของแม่คุณลุง อาศัยอยู่ด้วย จำได้ว่ายายทวดตอนนั้น อายุ 90กว่าๆหรือร้อยกว่า นี่แหละ เวลาคุณลุงไปทำงานและ เมียแกไปขายของ(เป็นพวกขนมถาดเช่น ขนมชั้น ตะโก้ฯลฯ) และทั้งสองจะกลับบ้านดึกมาก จึงได้จ้างคนมาดูแลชื่อพี่หน่อยเป็นผู้หญิงอายุ แก่กว่าผมมากพี่เค้าอายุ 18-19 ปี ในตอนนั้น และขาขวาพี่เค้าพิการเป็นโปลิโอแต่ก็เดินได้ปกติ มีอยู่วันนึง แถวบ้านมีงานมีหนังกลางแปลง มาฉายดูฟรี มีของเล่นของกินมาขายเยอะและมีลิเกด้วย ผมจึงขออนุญาต แม่ผมไปเที่ยวงาน โดยแม่ให้ไปกับพี่หน่อย แต่ผมต้องไปช่วย พี่หน่อยจักการทำธุระให้ยายทวด เสร็จก่อนก็คือ เช็ดตัว ป้อนข้าว ปูผ้าที่นอน และเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณยายทวด ลักษณะของแกแก่มาก ผมยาวมากสีขาว นัยตาออกเหลืองๆ ผิวหนังเหี่ยวย่นมาก ที่สำคัญเล็บมือและเล็บเท้ายาวมาก ดูภายนอกอย่าว่าแต่จะให้เดินเลย แค่ให้พลิกตัว ตะแคงยังทำไม่ได้เลย พอหลังจากอยู่ช่วยทำธุระจนเสร็จประมาณ ทุ่มนึง พี่หน่อยก็พูดบอกกับยายทวดว่าจะไปเที่ยวงาน ซึ่งก็บอกไปอย่างนั้น แหละแกก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร ก็ล๊อคประตูปิดบ้าน ไปเที่ยวงานกับผม และอยู่เที่ยวดูหนังกลางแปลงจนดึก จึงกลับ พี่หน่อยมาส่งผมที่บ้าน และหลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอพี่หน่อยอีกเลย คนแถวนั้นเล่าให้ฟังว่าตอนนี้พี่หน่อยรักษาตัวอยู่ที่ รพ.ประสาท เพราะคืนนั้นหลังจากที่พี่หน่อย แวะส่งผมแล้วก็กลับเข้าบ้าน แต่สิ่งที่แกได้เจอและวิ่งออกมาโวยวาย เล่าให้คนแถวนั้นฟังว่า พอแกเข้าบ้านไปดูที่ที่นอนก็ไม่เห็นยายทวด ไปดู หลังบ้านก็ไม่มี แต่พอขากลับจากหลังบ้านเดินผ่านห้องครัว แกบอกแกเห็นคุณยายทวดยืนเปิดตู้กับข้าว เอามือซึ่งไว้เล็บยาว ยืนจกของกินจากใน ตู้กับข้าวทั้งของสุกของดิบ แกหยิบเข้าปากอย่างอร่อย และจากภาพที่แกเห็นทำให้แกตกใจจนช๊อคหมดสติไป พอตื่นมาก็เล่าแบบนี้ซ้ำๆกัน จน ที่บ้านแกต้องส่งตัวแก ไปรักษาอาการทางประสาท และจนปัจจุบันนี้ผมก็ไม่เคยเจอพี่เค้าอีกเลย ถ้าพี่หน่อยยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้แกก็น่าจะอายุ ซัก54-55 ปีแล้วหละครับ...คุณคิดว่าพี่หน่อยแกเจอกับอะไรครับ?