เรื่อง เสียงกระซิบ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2541 ตอนนั้นเราเป็นนักข่าวอยู่ที่หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ตึกที่เราอยู่มีแค่ 6 ชั้น เราอยู่ชั้น 5 และมักจะอยู่ทำงานดึกๆ เป็นประจำ เลยต้องอาศัยฝากท้องด้วยอาหารในร้านสะดวกซื้อข้างล่าง วันหนึ่งเราลงซื้อขนมประมาณ 3 ทุ่มเศษ เวลาขณะนั้นเป็นช่วงที่คนกำลังใช้ลิฟท์เพราะถ้าไม่กลับบ้าน ก็จะมีฝ่ายศิลป์มาทำงาน ขากลับเราก็ต้องมารอลิฟท์เพราะมี อยู่ตัวเดียว ตอนที่ไปถึงมีคนมายืนรออยู่แล้ว เป็นผู้ชายคนอยู่ชั้น 6 กับแม่บ้านมากับรถเข็นขวดน้ำดื่มที่เอาไว้ใส่ตู้กดน้ำเย็น เราเข้าลิฟท์เป็นคนแรกก็กดชั้นของตัวเอง ผู้ชายคนนั้นเอื้อมมากดชั้น6 แม่บ้านมีรถเข็ขวางอยู่เราก็เลยถามเขาว่าชั้นไหนคะ ป้าแกก็บอกว่าชั้น 2 เราก็กดให้ ระหว่างที่กำลังจะเอามืออกจากปุ่มก็มีเสียงดังข้างมาจากข้างหลังว่า "ชั้น 4 ด้วยครับเจ๊" เราก็กดชั้น 4 ให้เขาตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย ลิฟท์มาถึงชั้น 2 แม่บ้านก็เข็นรถออกไป พอถึงชั้น 4 ลิฟท์ก็เปิด แต่ไม่มีใครออกไป เราก็งง ว่าใครนะให้กดแล้วทำไม่ไม่ออก พอหันมาข้างหลังก็พบผู้ชายที่อยู่ชั้น 6 มองเราอย่างสงสัย เขาก็คงคิดว่ากดชั้น 4 แล้วทำไมไม่ลง หันจนรอบตัว ก็ไม่พบใครเลยนอกจากเราสองคน พอลิฟท์ถึงชั้น 5 เราเดินออกมา พอลิฟท์ปิดก็มีเสียงกระซิบข้างหูอีกว่า "ขอบคุณครับเจ๊" เราตัวเย็นเฉียบ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะรีบเดินเข้าห้องแล้วนั่งที่โต๊ะอย่าง งงๆ ปนสยองๆ จนวันนี้เรายังไม่รู้ว่าเสียกระซิบนั้นมาจากที่ไหน และเป็นเสียงของใคร ..........