เรื่อง แคร่ผีสิง

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2ปีก่อน ตอนที่ฉันไปพักผ่อนกับญาตที่ทะเลแห่งหนึ่งในภาคใต้

2 วันแรกที่เราไปถึงไม่เกิดเหตุการณ์อะไรทั้งสิ้นจนกระทั่งคืนที่ 3 ตัวฉันกับพี่ชายออกไปเดินเล่นริมหาดเพราะแอร์ในห้อง อยู่ๆก็ดันมาเสีย เราเลยคิดว่าออกมาเดินริมหาดก็น่าจะดี คืนนั้นเป็นคืนข้างขึ้นแสงของดวงจันทร์จึงสว่างพอที่จะเป็นไฟส่องทางให้กับพวกเรา

เรา 2คน เดินเล่นจนรู้สึกอ่อนเพลียเพราะดึกมากแล้ว แต่แอร์ในห้องก็ยังไม่ดีขึ้น เราเลยตกลงกันว่าจะนอนที่เตียงผ้าใบริมหาด ดูดาวเล่นๆไปก่อนจนกว่าพนักงานจะซ่อมแอร์เสร็จ เรา2คนเดินนไปถึงริมหาดกลับไม่พบเตียงผ้าใบที่ตั้งอยู่เห็นเพียงแคร่เล็กๆที่ตั้งอยู่ เลยนอนด้วยกันบนแคร่ และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พอเรา 2คนนอนลงเท่านั้น ก็มีตาแก่ตัวสูงมากปรากฎให้เห็นต่อหน้าต่อตา แต่พอฉันลุกขึ้นกลับไม่เห็นอะไรเลยคิดว่าตาฝาด เลยนอนลงไป สักครู่พี่ชายก็ลุกขึ้นแล้วนอนลงอีก และฉันกับพี่ชายก็ต้องเป็นอันลุกขึ้นพร้อมกันเพราะภาพตาแก่ที่ฉันกับพี่ชายเห็นกลายเป็นตาแก่หน้าเละ ตัวสูง เรา 2 คนมองหน้ากันแล้วพยักหน้าทั้งที่เราไม่ได้พูดแต่ก็รู้ว่าเจอเหมือนกัน คราวนี้เราสองคนเห็นพ้องต้องกันว่าวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้โดยที่ไม่พูดอะไรอีกเช่นเคย ขณะที่วิ่งเรา 2 คนก็สังเกต เห็นว่ามีเตียงผ้าใบเต็มหาดไปหมด แต่ทำไมก่อนหน้านี้เราถึงมองไม่เห็น เท่านั้นหละไม่ต้องร้องรำทำเพลงอะไรแล้วพูดได้คำเดียวว่า "ผีหลอกชัวร์" แล้วเวรซำกรรมซัดถึงขนาดนี้ยังไม่พอ หนีผีดันไปเจอตุ๊กแกตัวใหญ่ประมาณ ฟุตเห็นจะได้ บวกกับเสียงร้องโหยหวนที่คิดว่าคงไม่ใช่เสียงของตุ๊กแก แต่ก็ออกมาจากลำคอของมัน เป็นเสียงที่ฉันกับพี่ชายไม่อาจจะลืมไปจนวันตายเลยทีเดียว

รุ่งเช้าเรา 2 คนอาการหนักถึงขนาดเที่ยวต่อก็ไม่ไหว พ่อกับแม่ เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน พอเราเล่าเรื่องที่เจอให้ฟัง บรรดาญาติพี่น้องจึงพร้อมใจกันไปถามคนแถวนั้น และได้คำตอบว่า เดิมทีแคร่ที่เราไปนั่ง ก็ไม่ได้มีอะไร แต่เมื่อหลายเดือนก่อนที่เราจะมาพักมีเหตุการณ์เรือของชายแก่คนหนึ่งล่มที่ชายหาดใกล้ๆ แกเลยเสียชีวิต คนแถวนั้นเอาศพของแกไปตั้งไว้บนแคร่ที่เราไปนอนกัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าแกมีบ้านอยู่แถวไหนเลยแจ้งทางตำรวจให้มาจัดการ แต่ทว่าวิญญานของแกยังวนเวียนอยู่ไม่ไปไหนเพราะไม่มีใครทำบุญไปให้ เราอาจจะไปนอนทับที่แก แกเลยมาให้เห็นเพราะต้องการขอส่วนบุญ หลังจากนั้นเราจึงไปทำบุญที่วัดใกล้แถวนั้น รดนำมนต์ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ชายแก่คนนั้น รุ่งเช้าอีกวันเราก็หายเป็นปลิดทิ้งเที่ยวต่อได้อย่างสบาย