เรื่อง จะจำไปอีกนาน

เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ กลางปี 45 นะครับ ตอนนั้นผมศึกษาชั้น ปวช อยู่ที่สถาบันแห่ง หนึ่งย่านรามคำแหง ที่สถาบันแห่งนี้ ค่อนข้างอยู่ลึกและห่างมาก จากตัวซอย... วันนั้นพวกผมอยู่กับรุ่นพี่ ประมาณ 4-5 คนเพื่อจัดงานรับน้อง ปี 1 ที่เข้ามาใหม่ก็จะมีกา รทำอุปกรณ์รับน้องต่างๆนานากันไป..... แล้วเราก็ ได้ดื่มเหล้ากันไป พอสมควร ..ช่วง เวลานั้น ประมาณ 23.30 นาฬิกา ตอนนั้นผมเมามาก งานก็ทำใกล้จะเสร็จกันแล้ว มีรุ่น พี่คนนึงพูดขึ้นมาลอยๆว่า "เฮ้ย..พวกมึงเชื่อเรื่องผีหรือเปล่าว่ะ" ลืมบอกไปครับ ปกติ รุ่นพี่ผมคนนี้จะเป้นคนที่กร่างเอามากๆ คือค่อนข้างเกเร และชอบท้าทายอยู่เสมอ ชื่อพี่ โต้ง ... พวกผมก็ด้วยความเมา เลยตอบกว่า "ไม่กลัวหรอก...ลองมาให้เห้นสิ จะตบบ้ องหูให้ดูเลย.." พี่ เชื่อมั้ยครับ... ขณะที่คุยๆกันซักพัก จู่ๆรุ่นพี่นั่งอยู่ อีกฝั่งนึงของผม เ ค้ากะเด็นหัวทิ่ม ลงไปจุ่มที่ขาเฉยๆ... พวกผมนึกว่าเค้าล้อเล่น พี่เค้าก็บอกว่า "เอ้ย.. ใครตบหัวกูว่ะ" ตอนนั้นพวกเราเริ่มกลัวกันแล้วครับ ...เออ ลืมบอกไปครับ คือ ตรงที่ๆ พวกเรา นั่งทำอุปกรณ์กินเหล้ากันเป้น สนามบาสเกตบอล ริมๆข้างๆ จะมีองค์พระวิษณุ ที่ นักศึกษาต่างเคารพกันอยู่ครับ...ผมเลยด่ารุ่นพี่ว่า ปากไม่ดี เลยโดนดีเข้าให้ ...รุ่น พี่ที่ชื่อโต้งก็ยังไม่เลิกยังท้าทายอยู่เรื่อยๆ...ประมาณว่า ท้าให้ออกมาไรแบบนั้นล่ะครั บ... ซักพักผมปวดปัสสาวะ เลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ... ซึ่งจะอยู่ ข้างหลังสนามบาส เ ป็นห้องน้ำเล็กๆ ที่เปิดไว้ให้สำหรับพวกผมทำงานตอนกลางคืนนะครับ...ขณะที่ยืนปัสส ะวะ ก็มี เหมือนลุงแ่ก่ๆ คนนึงแกเดินเข้ามาข้างผม แล้วยืนปัสสาวะ ผมก็ไม่นึกอะไรครั บ นึกว่าคงเป้นภารโรงที่เปิดห้องน้ำให้พวกผม...ตอนนั้นผมเมามาก แต่ยังพอมีสติ รู้ว่า ทำอะไรอยู่นะครับพี่ป๋อง.... ลุงแกใส่เสื้อผ้าสีออกเทากรมท่า เหมือนคนขับรถให้สถา บันนั่นล่ะครับ จู่ๆแกหันมามองหน้าผมแล้วถามว่า..." ไง ไอ้หนุ่ม... งานไกล้จะเสร็จยั ง ลุงจะช่วย.." ด้วยความเกรงใจผมก้ตอบไปว่า "อ๋อ..ไม่เป็นไรครับลุงไกล้เสร็จแล้วล่ ะครับ" พอผมพูดเสร็จแกก็บอกว่าเสร็จแล้ว มาบอกลุงด้วยนะ... แล้วผมหันไปอีกทีหลั งจากพูดเสร็จไม่ถึงวินาที ..คาดว่าจะหันไปตอบลุง จู่ๆ..ลุงแกหายไปเฉยเลย ตอนนั้น ผมใจเสียมากๆ ค่อยเดินออกจากห้องน้ำ..ไปที่ประตูทางออก ได้ยินเสียงเหมือนลุงแ กหัวเราะดังมาก ตอนนั้น ขนหัวตั้งเลยครับ ...พี่เชื่อมั้ยภาพที่ผมเห้นในกระจกข้างหลั งตรงที่ผมยืนอยู่....คือ ลุงแกยืนอยู่ตรงนั้น แต่มีเพียงแค่ครึ่งตัว ผมจำภาพได้ถนัดเลย ครับ ตอนนั้นเสียวหลังคอขึ้นไปถึงหัว...บรรยายความรู้สึกไม่ถูก กลัวมากๆครับ ผมร้อ งเหมือนคนบ้าวิ่งออกไป... หารุ่นพี่ครับแต่สรุปว่าผมเห้นรุ่นพี่ผมนอนหลับกันอยู่ตรงสน ามกันหมดแล้ว แต่คนที่ชื่อพี่โต้ง..กับพี่อีกคนนึง ได้แต่กอดกันร้องไห้ พลางสวดม นต์ ไม่เป้นภาษาคนเลยครับ ผมเลยเข้าไป...ร่วมด้วย ตอนนั้น ขนหัวลุกเลยครับพี่ จำภ าพลุงแกได้ติดตาเลย....

หลังจากนั้นอีกวันต่อมา ผมไม่พูดพล่ำเลยครับ เดินเข้าไปถาม คนขับรถในสถาบันเลย ครับ แล้วเล่าเรื่องให้เค้าฟัง .... พอเล่าจบ เค้าก็ทำหน้ากันเหรอหลา เหมือนประมาณ ว่า" เอ้า เจออีกแล้วเหรอ" ผมเลยถามว่าหมายถึงอะไรผมเจอเค้าแล้วลุงเค้าเป้นใครสรุ ปได้ว่า "..ลุงคนนี้แกชื่อ ลุงรินทร์ เป้นคนขับรถให้ที่นี่มานาน คือผูกพันธ์มากๆ แกมีนิ สัยค่อนข้างเจ้าระเบียบ เมื่อก่อนแกก็เป็นยามมาก่อน แล้วมีอยู่วันนึงเมียแกที่ยังเด็กเอ ามากๆ มาหลอกแกจนหมดเนื้อหมดตัว แกเลยเสียใจมาก เลยแขวนคอตายหลังห้อง น้ำ ที่พวกผมเข้าไป...นั่นล่ะครับ ผมให้เค้าพาไปดู ปรากฏเค้าชี้ไปที่ คาน หลัง ห้องน้ ำที่ติดกับที่ๆผมปัสสาวะนั่นล่ะ...ตอนนั้นผมแทบร้องไห้เลย กลัวมากครับ...หลังจากนั้น ก่อนนอนผมเลย ขอโทษขอขมา และสวดมนต์ให้ลุงแกทุกคืนครับ... และหลังจากวันที่ เกิดเหตุ รุ่นพี่ผมที่ชื่อโต้งสรุปว่า เค้ามาเจอลุงคนเนี้ยมาทักแก พอทักเสร็จจู่ๆแกก็ถาม ว่า"เอ็งเชื่อเรื่องผีมั้ยล่ะ.." พลางหัวเราะ แล้วจู่ๆหายไปต่อหน้าต่อตา หลังจากนั้นพี่โ ต้งก็ลาออกเลยครับ