เรื่อง ขอโทษนะเพื่อน

สวัสดีครับทีมงาน เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกี่ยวกับเพื่อนที่เสียไปแล้ว คือว่ากลุ่มผมมีกันอยู่ 7 คน (โจ) เพื่อนคนนี้ค่อนข้างไม่สนิทกับผมนัก จึงไม่ค่อยสนใจ จนวันที่เราไปเที่ยวกันวันกลับนั่นแหละที่เกิดเรื่องเขาไม่สบายมากแต่ว่าพวกผมก็คิดว่าไม่เป็นอะไร พอถึงกรุงเทพฯ ทุกคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน (วันกลับเขาก็เสียแต่ไม่มีใครทราบเพราะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี) เช้าวันต่อมาเพื่อนสนิทในกลุ่มที่สนิทกับเขาก็รับโทรศัพท์เป็นเขาที่โทรมาโจถามกับอาร์มว่า ทำไมผมถึงไม่ค่อยชอบเขา แล้วถามต่ออีกเยอะครับ แต่ผมจำไม่ได้ พอเย็นวันเดียวกันก็คือว่าพี่สาวเขาโทรมาบอกกับอาร์มว่าโจเสียแล้วนะอยู่ที่วัดนี้อะไรประมาณนี้ อาร์มโทรบอกเพื่อนทุกคน ทุกคนรวมทั้งผมก็ไปงานเขากันหมด พอไปถึงงานอาร์มที่สนิทกับโจก็ถามผมว่าทำไมนายถึงไม่ชอบมัน ผมก็บอกไปเล่นๆ ว่ามันถามนายเหรอให้มันมาถามกับเราเองซิ คืนแรกก็ผ่านไปแต่อาร์มรู้แล้วนะครับว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา คืนวันที่ 3 ขณะที่ผมนั่งฟังสวดผมมีความรู้สึกว่ามีคนมาพูดอยู่ข้างๆ หูจับใจความได้ว่านายโกรธเราเรื่องอะไร ผมถึงกับนั่งเกร็งเลยช่วงนั้นคงเป็นเพราะยังเด็กมั้งเลยกลัวมาก พอกลับบ้านมาก็เลยโทรบอกกับอาร์มว่าเรื่องเกิดขึ้นอย่างนี้ อาร์มก็บอกว่ามันมาหาเราตั้งแต่วันแรกแล้ว ผมเลยบอกว่าถ้ามันเป็นอย่างนี้เราจะไม่ไปงานเผามัน พอถึงวันเผาผมก็ไม่ไปจริงๆ เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น ตอนที่เขาพูดถึงคนตาย เขาก็หลุดมาว่าตามหมากให้ด้วย ทุกคนงงว่าเขาพูดอะไร คงจะมีแต่กลุ่มผมที่ยังคงคิดเรื่องนี้ พอถึงเวลาเผาจริงศพเขาก็กลับไม่ไหม้ไฟเลย หลายครั้งแม่เขาจึงตามผมมาผมก็ไปนะครับ แต่ถึงก็ร่วมๆ 6 โมงเย็นแล้ว ศพเขาถึงไหม้ไฟ ทุกคนประหลาดใจมาก เสียงที่ผมได้ยินอยู่บนเมรุเผาที่ทุกคนยืนอยู่นั้น คือคำว่าเราขอโทษนายนะ ผมถึงกับร้องไห้เลย พอศพเขาเผาได้แม่เขาถึงกับร้องไห้เลย แล้วแว่วเสียงนั้นอีกคือเราขอบใจซึ่งเสียงหลังเพื่อนทุกคนได้ยิน และความทรงจำเหล่านั้นเราจะเก็บมันไว้ตลอดไป