เรื่องเกิดขึ้นว่าดิฉันไปผ่าตัดคลอดลูกที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถว ๆ
สวนลุมคงพอนึกออกนะว่าที่ไหน วันนั้นเป็นวันแรกที่เอาลูกมาเลี้ยงเอง ประมาณ 4 ทุ่มกว่าแล้วอยู่ดี ๆ ลูกก็ร้องไม่หยุดแม่ดิฉันเลยให้ไปนอนเดี๋ยวดูหลานให้เอง พอนอนได้สักพักฝันว่า อุ้มลูกหนีใครสักคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ปากก็ร้องตะโกนว่าอย่าเอาลูกฉันไป อย่าทำอะไรลูกฉัน แล้วก็ตกใจตื่น ได้ยินเสียงลูกร้องไม่หยุดอยู่ที่มุมห้องอีกด้านนึง จู่ จู่ ก็มีพยาบาล 3 คนเข็นกล่องเด้กเข้ามาแล้ว
พูดว่า "คุณวาสนาคะ เอาลูกมาส่งคะ" ดิฉันงงมากห้องนี้มีดิฉันแค่คนเดียว วาสนาคือใคร มองหน้าพยาบาลดูแปลก ๆ ดูคล้ำ ๆ ดำ ๆ พิกลก็เลยมองกล่องเด้กที่เค้าเข็นมา ในกล่องมีโหลเด็กดองอยู่ เท่านั้นแหละ ดิฉันก็ตัวชาหมดเลย ตอนนั้นดิฉันนอนตะแคงอยู่จะลุกขึ้นมาเหมือนมีใครล็อกแขนจากข้างหลัง ขณะนั้นในหูยังได้ยินเสียงลูกร้องอยู่ใกล้ ๆ พยายามเรียกแม่ให้มาช่วยแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากใครเลย
ดิฉันไม่ได้มองเค้าตรง ๆ นะเพราะว่าเค้าอยู่ด้านหลัง แต่รู้สึกได้ว่าเค้าตัดผมหน้ามา ผมสั้น ใสเสื้อลายขวางสีขาวดำ น่าแปลกจริง ๆ ที่ดิฉันไม่ได้หันไปมองแต่นึกหน้าเค้าออก ยื้อกันอยู่สักพักโดยที่เค้าไม่พูดอะไรสักคำ แต่เค้าล็อกแขนแน่นมาก แล้วฉันก็ลืมตาหลุดจากภวังค์ มันเหมือนฝันแต่ดิฉันยืนยันว่าไม่ได้ฝันเป็นเรื่องจริงเพราะฉันยังรู้สึกเจ็บแขนอยู่เลย และในขณะที่เค้าล้อกแขนดิฉันอยู่เสียงลูกร้องยังดังอยู่ในหูฉันตลอดเวลา
พอลงจากเตียงได้ฉันก็ไปนอนที่โซฟาโดยที่ไม่บอกให้แม่รู้เดี๋ยวจะกลัว คืนนั้นดิฉันอุ้มลูกจนถึง 6 โมงเช้าด้วยความกลัวว่าใครจะมาทำอะไรลูก จนถึงวันนี้ก้ยังไม่มีใครรู้ว่า วาสนาคือใคร เค้ามาหาดิฉันเพราะต้องการอะไร พอออกจาโรงพยาบาลดิฉันก็เลยใส่บาตรไปให้เค้าเพื่อความสบายใจ แต่ที่แน่ ๆ ตอนอยู่โรงพยาบาล ตั้งแต่คืนนั้นดิฉันไม่เคยนอนที่เตียงคนไข้อีกเลย กลัว
1 ความคิดเห็น:
ตาย้าน แท้ๆ . . .
แสดงความคิดเห็น