สวัสดีครับ! เรื่องที่ผมจะเล่านั้นเกิดขึ้นกับเพื่อนและผมเองโดยตรง
ซึ่งอาจจะดูไม่น่ากลัวมากสักเท่าไหร่ครับ แต่สำหรับผมและเพื่อนแล้ว มันเป็นเรื่องที่แปลกและน่าขนลุกมากครับ โดยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียงเก่าผมตอนนั้นผมและเพื่อนประมาณ ม.6 ได้ ซึ่งโรงเรียนนี้ตั้งอยู่ที่ จ.สระบุรี ครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมและเพื่อน ได้ไปช่วยงานอาจารย์ที่ห้องสมุด กว่าจะเสร็จก็ประมาณ 6 โมงเย็นแล้วละครับ ซึ่งระหว่างขากลับเพื่อนผมนั้นกลับปวดท้องขึ้นมาเลยชวนผม ไปเข้าห้องน้ำ โดยห้องน้ำที่ผมไปนี้เป็นห้องน้ำที่ค่อนข้างเก่าพอสมควร แต่โดยรวมก็สะอาดนะ ซึ่งผมก็ไปด้วย เพราะผมก็รู้สึกปวดฉี่เหมือนกัน
เราทั้งสองคนจึงตัดสินใจเข้าห้องน้ำกัน เพื่อนผมเข้าห้องน้ำห้องที่ 2 จากทางขวาสุดของห้องน้ำส่วนผมก็ทำธุระของผมไป พอเสร็จธุระ ผมก็ไปล้างมือที่ก๊อกน้ำข้างนอก ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกเหมือนมีลมพัดผ่านตัวผมไปแรงมาก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ผมก็รอเพื่อนผมหน้าห้องน้ำ ซักประมาณ 5 นาทีผมเห็นว่าเริ่มจะมืดแล้วจึงตะโกนบอกเพื่อนอยู่หน้าห้องน้ำไปว่า เสร็จรึยังว่ะ! จะมืดแล้วนะเฟ้ย แปลกครับ! ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากเพื่อนผมข้างในห้องน้ำเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอสัก 10 นาทีต่อมาเริ่มผิดปกติแล้ว
ผมจึงเข้าไปเคาะประตูหน้าห้องน้ำที่เพื่อนผมใช้อยู่ ปรากฏว่าเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย แต่ประตูห้องน้ำนั้นก็ล๊อคอยู่ แสดงว่าเพื่อนผมก็ต้องอยู่สิ เพราะว่าไม่มีทางที่เพื่อนผมจะออกมาก่อนโดยที่ผมไม่เห้น เพราะผมรออยู่หน้าห้องน้ำนั้นตลอดเวลาและห้องน้ำนี้มีทางออกแค่ทางเดียวคือทางที่ผมรออยู่เท่านั้น ยังไงผมก็ต้องเห็น ผมพยายามเคาะประตูอยู่นานประมาณ 5 นาที ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากข้างในอีก พอขึ้นนาทีที่ 7 เริ่มได้ยินเสียงอื้ออึงว่า ช่วยด้วย! อย่างเบาๆ ใช่ครับ! เสียงเพื่อนผมแน่นอน ผมพยายามเคาะประตูและพยายามเปิดประตูอยุ่นาน 10 นาที
จึงตัดสินใจพังประตูเข้าไป ตกใจมากครับ!ผมเจอเพื่อนอยู่ในสภาพที่หมดเรี่ยวหมดแรงอย่างมาก ระหว่างทางเดินไปที่จอดรถมอเตอร์ไซต์ ผมก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น! เพื่อนผมจึงเล่าว่าพอตัวเขาทำธุระเสร็จ เขาก็มาคลายล๊อคที่ประตูเพื่ออกไปข้างนอก แต่ปรากฏว่าประตูเปิดไม่ออก เหมือนมีใครมาดึงประตูไว้ ซึ่งครั้งแรกเพื่อนผมคิดว่าผมแกล้ง ผมก็ตอบไปว่าไม่ได้แกล้ง เพื่อนผมบอกว่าเขาพยายามเรียกผมอยู่หลายครั้ง
แล้วถามผมว่ามรึงไม่ได้ยินเสียงกรูเลยหรอไงว่ะ! กรูตะโกนจนเส้นเสียงจะอักเสบแล้ว! ผมก็ตอบไปว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แถมยังบอกต่อไปอีกว่านึกว่ามรึงปีนหน้าต่างห้องน้ำออกไปแล้วซะอีก เท่านั้นแหละ เพื่อนผมทรุดแล้วยังบอกกับผมอีกว่า ก่อนที่เขาจะหมดเรี่ยวหมดแรงเขาเห็นเงาดำๆ ผ่านที่หน้าต่างด้านบนด้วย เขาจึงเรียกผมว่าช่วยด้วย เพราะเขาคิดว่าตัวเขาเองคงเจอดีเข้าแน่ๆ จนประตูห้องน้ำเปิดออก และพอถึงที่จอดรถมอเตอร์ไซต์ เพื่อนผมและผมเหลือบมองไปที่ห้องน้ำนั้นอีกครั้ง ช๊อคครับ! ผมเห็นผู้ชายเดินเข้าห้องน้ำนั้นไปในสภาพที่ลอยเหมือนไม่มีขา
เท่านั้นแหละผมและเพื่อนผมรีบใส่ตีนสุนัขซ้อนมอเตอร์ไซต์เข้าบ้านนอนคลุมโปงเลยทั้งผมและเพื่อนเลย ซึ่งผมและเพื่อนก็ไม่เล่าให้ใครฟัง และคิดว่าจะไม่เข้าห้องน้ำตรงนั้นอีกแล้ว
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น