วันพุธที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

เจ้าที่มาเตือน

วันนี้เรามีอีกหนึ่งประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังค่ะ



เหตุการณ์นี้ก้อเกิดขึ้นกับตัวเราอีกเช่นเคยค่ะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีก่อนน่ะค่ะ คือตอนนั้นลูกชายเราอายุยังไม่ถึง 1 ขวบเลยค่ะ เราไม่ได้ทำงานนะคะ เพราะว่าต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูก แต่การเลี้ยงลูกเอง กลับทำให้เราเหนื่อยยิ่งกว่าการต้องออกไปทำงานข้างนอกอีก เพราะจะต้องดูแลลูกเกือบจะ 24 ชม. ต่อวัน คือพอดีว่าวันนั้น หลังจากที่เราเอาลูกเรานอนกลางวัน เราก้อมาเริ่มทำงานบ้าน เก็บกวาด



เช็ดถูบ้านทำงานไปเรื่อยเปื่อย แล้วก้อนึกขึ้นมาได้ว่า เรายังไม่ได้ต้มขวดนมลูกเลย เราก้อเลยจัดการนำขวดนมกับอุปกรณ์ปั๊มนมของลูกมาทำความสะอาดแล้วก้อต้มรวมกัน แล้วเราก้อมานั่งเล่นประมาณว่าจะรอให้มันเดือดแล้วจะไปปิด ปรากฏว่าด้วยความที่เหนื่อยมากๆ เราก้อเผลอหลับไป นานเท่าไรไม่รู้ได้ แต่แล้วก้อมีเสียงมาเรียกชื่อเราให้ตื่น บอกว่าตื่นเดี๋ยวนี้นะ มาเรียกอยู่ 2-3 รอบ รอบแรกเรารู้สึกแค่ว่ามีเสียงคนมาเรียกแต่ไม่ได้สนใจ คิดว่าฝันอยู่ แต่เสียงก้อยังดังอยู่ เราก้อเลยลืมตาตื่น ปรากฏว่า พอลืมตาขึ้นมา บ้านทั้งบ้านมีแต่ควันโขมงเลยค่ะ



เราก้อตกใจ แล้วก้อรีบมาดูที่เตา ก้อมาเจอหม้อที่เราต้มขวดนมกับต้มที่ปั๊มนมของลูก ไหม้หมดเลยไม่ว่าจะขวดนมหรอที่ปั๊มนมไหม้แห้งติดกับหม้อเลยค่ะ แถมใกล้กันก้อมีกระดาษเช็ดมือเราวางไว้ในครัว คืออยู่ใกล้กับเตามากๆ ตอนนั้นยังกลัวเลยว่าจะติดไฟ พอสงบสติอารมณ์เรื่องไฟได้ เราก้อมานั่งคิดว่าเอเมื่อกี้ใครนะที่มาเรียกให้เราตื่น เพราะว่าบ้านทั้งบ้านนอกจากเราก้อมีแค่ลูกชายที่อยู่ในบ้านเท่านั้น



ซึ่งลูกชายก้อยังพูดไม่ได้ด้วยซ้ำไป แถมยังนอนหลับอยู่ในห้องนอนไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก แล้วใครล่ะคะที่มาปลุกเรา?

ไม่มีความคิดเห็น:

Blog ที่เกียวข้อง