
สวัดดีครับพี่ป๋อง
คือเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ป้าเล่าให้ฟังตอนเด็ก ๆ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ปี พ.ศ. 2538 ที่น้ำท่วมครั้งใหญ่มาก ป้าผมมีบ้านอยู่ริมน้ำ เป็นบ้านสมัยก่อนมีสองชั้น ชั้นล่าง จะเป็นที่โล่ง ๆ ธรรมดาของบ้านต่างจังหวัด ส่วนพื้นช้นสองจะเป็นไม้ระแนง จะมีร่อง ๆ อยู่ที่พื้น
มีอยู่วันหนึ่งป้าผมนั่งอยู่หน้าห้องนอน รู้สึกว่ามีใครจ้องมองอยู่แต่ไม่รู้ว่าใคร แต่คุณยายเห็นว่ามีอะไรไม่รู้อยู่ที่ใต้บ้าน เป็นนิ้วมือคนสองข้างโผล่ขึ้่นมาจากไม้ระแนง ซึ่งเป็นมือที่เขียวซีด เล็บสีเหลือง และมีตาสองตาโผล่มาจากไม้ระแนงด้วย ซึ่งตาแดงมากคุณป้าบอกว่าน่ากลัวมาก
ทั้งคุณป้าและคุณยายตกใจมากเลยไปอยู่ในห้องนอนกัน และสักพักก็ออกมาดูใหม่ แต่กลับว่ามันหายไปแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าพวกคนบ้ามั้งชอบมาแกล้งให้กลัวกัน ต่อมาอีกสองถึงสามวันไม่นานจากวันที่ได้เห็น
ประมาณตึสองกว่า ๆ คุณยายก็ได้ยินเสียงอะไรไม่รู้ อยู่ที่ข้างบ้านเสียงมันค่อย ๆ และเริ่ม ดังขึ้น ๆ ๆ มันเป็นเสียงเหมือนคนเอาเล็บข่วนฝาผนังข้างบ้านซึ่งมันเป็นไม้เสียงมันจะดังมาก คุณยายก็เริ่มสงสัยนึกว่าขโมยขึ้นบ้านจึงปลุกป้ามาช่วยกันดูหัวขโมย คุณยายแย้มหน้าต่าง เบา ๆ หลังจากคุณยายเปิดหน้าต่างคุณยายก็ทำหน้าไม่ดี
หน้าคุณยายซีดมากคุณป้าตกใจเลยขอไปดูบ้าง แต่ที่เห็นไม่ใช่หัวขโมย แต่เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ซึ่งกำลังปีนจะขึ้นบ้านมาเล็บยาวมากคุณป้าเห็นถนัดมากเพราะวันนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง
คุณป้าบอกว่าเป็นคนแต่เล็บยาวมากและตัวผอม หนังหุ้มกระดูกเลย ผมยาวไปถึงเท้าตาสีแดงไม่มีลูกตาขาว คุณป้าตกใจมากเลยไปหยิบพระมาห้อยให้คุณยายและตัวเองซึ่งระหว่างนั้น ไอ้ตัวนั้นมันกระโดดน้ำดังจ๋อมไปแล้ว
หลังจากนั้นเด็กก็เสียชีวิตไปสัปดาห์ละ 1 คน ซึ่งพอเขาพบศพ ก็จะเป็นลักษณะเดียวกัน ซึ่งจะโดนผูกติดด้วยผมของคนที่ขาทุกราย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น